ΔΕΝ ΒΓΑΙΝΕΙΣ ΙΔΙΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ σωτηρια...προβολες της ταινιας το φεστιβαλ χαλκιδας...

Το Σχέδιο σωτηρία έφερε τους καλλιτέχνες στο Νοσοκομείο

ΜΊΑ ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΛΟΥΚΙΑΣ ΡΙΚΑΚΗ Για Το Εικαστικό Σχεδιο Σωτηρία: Μνήμη και ασθένεια στον εικαστικό λόγο.

Ας περάσει πια η μέρα με το φως της. Η νύχτα γιατί τόσο αργοπορεί; Στω

ν πεύκων τις σκιές μια πολυθρόνα με καρτερεί. Σωτηρια 1928 Μαρια Πολυδουρη

ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΣΩΤΗΡΙΑ,
ΜΙΑ ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΛΟΥΚΙΑΣ ΡΙΚΑΚΗ.

ΠΡΟΒΟΛΗ στο ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΧΑΛΚΙΔΑΣ.

ΣΑΒΒΑΤΟ 8 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ, ΣΤΙΣ 12 ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ.

ΚΥΡΙΑΚΗ 9 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΣΤΙΣ 10.30 ΤΟ ΒΡΑΔΥ.
ΘΕΑΤΡΟ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ-ΧΑΛΚΙΔΑ.

ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ, ΜΕ ΘΕΜΑ: Η ΤΕΧΝΗ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΩΡΟ.
ΣΑΒΒΑΤΟ 8 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΣΤΙΣ 17.00-18.00, ΣΤΗ ΝΟΜΑΡΧΙΑ.

ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΣ ΕΚΘΕΣΗΣ: ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Σ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ.
ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ ΕΚΘΕΣΗΣ: ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΦΙΛΩΝ ΠΕΡΙΘΑΛΠΩΜΕΝΩΝ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΣΩΤΗΡΙΑ.
ΑΦΗΓΗΤΗΣ: ΝΙΚΟΣ ΑΙΒΑΛΗΣ
ΜΟΥΣΙΚΗ: ΜΙΧΑΛΗΣ ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΥ
ΜΟΝΤΑΖ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΝΤΑΡΙΔΗΣ
ΣΕΝΑΡΙΟ- ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ -ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΛΟΥΚΙΑ ΡΙΚΑΚΗ.
Στα 1900, οι πρώτοι υπολογισμοί μιλούν για πενήντα χιλιάδες νεκρούς από φθίση τα τελευταία δέκα χρόνια, τότε που ολόκληρη η ελεύθερη Ελλάδα μαζί, δεν αριθμούσε περισσότερα από δύο εκατομμύρια ψυχές.

Τα πρώτα χρόνια δεν είναι εύκολα. Το φθισιατρείο λειτουργεί περισσότερο σαν αστική καραντίνα.Η «Σωτηρία» καθρέφτισε, στη διάρκεια ολόκληρου του 20ου αιώνα, τις εικόνες της ελληνικής κοινωνίας, όπως αυτές διαμορφώθηκαν, βίαια ή σταδιακά, στα όρια της πρωτεύουσας: φιλανθρωπία και ρομαντισμός, Μικρασία και περιθώριο, φασισμός και εμφύλιος, κράτος Πρόνοιας και χωνευτήρι των απόκληρων. Μέχρι σήμερα, τα παλιά κτίριά της, διαφόρων ρυθμών και εποχών, θυμίζουν καθώς ερειπώνονται ότι η «Σωτηρία αποτελεί ένα ιδιαίτερο μνημείο της πρόσφατης Ελληνικής Κοινωνικής Ιστορίας.

Οι καλλιτέχνες αλούνται να αντιμετωπίσουν την έννοια της συλλογικής μνήμης και να επανεξετάσουν την ιστορία και τις κοινωνικές της διαστάσεις μέσα από την εικαστική παρέμβαση. Στο εγχείρημα της «Σωτηρίας», η τέχνη ως συλλογική διαδικασία, περιστρέφεται γύρω από τις ανθρώπινες σχέσεις, τα συναισθήματα και τις κοινωνικές συνθήκες σε αυτή την περίπτωση, δεν υπάγεται μόνο στα αισθητικά κριτήρια αλλά στη συνολική εμπειρία που παράγεται μέσα στο χώρο της έκθεσης και του νοσοκομείου.

ΤΟ ΣΧΔΙΟ ΣΩΤΗΡΙΑ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΑΝΑΔΕΙΞΕΙ ΕΝΑ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ ΤΡΑΥΜΑ

Των θαλάμων θα σβήσουνε τα φώτα κι ο ύπνος θάρθη σα λιγοθυμια. Ένα αδειανό κρεββάτι, εδώ δίνει εντύπωση καμμιά. Σωτηρια 1928 Μαρια Πολυδουρη

Όταν στα 17 μου χρονια μπηκα στο Σωτηρια κάθε πρωί, στον περίπατό μου, περνούσα απ’ το Νεκροθάλαμο, έμπαινα μέσα, παραμέριζα τις τσουβαλένιες κουρτίνες και κοίταζα τους πεθαμένους. Να η κυρία Μερόπη, να η Βασιλικούλα, η Μανταλένα, η Βαγγελίτσα, να ο κύριος Φέντης, ο Αριστείδης, ο Μανώλης, ο Κίτσος που έπαιζε τόσο όμορφα κιθάρα, τα βράδυα στη βεράντα, κι ήτανε πάντοτε ερωτευμένος και μπιρμπίλιζαν τα μαύρα του μάτια, να κι ο Αδάμ –απίστευτο– πριν δυο μήνες είχε μπει, όμορφο παλικάρι, με καινούργιο μπλε κοστούμι, άσπρο ανοιχτό πουκάμισο, γαμπρός. Ριτσος

Η φυματίωση δεν μας εγκατέλειψε. Ακολουθεί τους δρόμους των κατατρεγμένων και των ξεριζωμένων του καιρού μας, είναι πάντα εδώ Η «Σωτηρία» αποτελεί και πάλι ευαίσθητο δέκτη για τις αλλαγές των καιρών, Η τριανταφυλλιά της Σοφίας Σλήμαν δεν άνθισε ματαίως…

Το αεράκι κουνάει τα εφήμερα υλικά τους, τα μπλέκει με υλικά του δάσους

Πορτρέτα κρέμονται

Κότσυφας και καλλιτέχνης

Ο καλλιτέχνης καλείται να κάνει τον θεατή να θυμηθεί

Έργο Μπελογιάννη παιδιά Επαλ

μόνος σύντροφος του ήταν η βαλίτσα

Βαγγέλης Βαλίτσες

Η μνήμη της Σωτηρίας είναι η αιώνια ιστορία του κόσμου..

Σπηκαζ Αιβαλης Το νοσοκομείο Σωτηρία αποτελεί έναν φορτισμένο ιστορικά χώρο στον οποίον ξετυλίχθηκαν πολλές ιστορίες.Ειναι το πρωτο Ελληνικο λαικο σανατοριο που δημιουργειται το 1902 ως αποτελεσμα της φιλανθρωπικης αντιληψης του 19^ου αιωνα Από το 1919 ως το 1936 η αθροα προσελευση φυματικων και να ανεπαρκεια του κρατικου προυπολογισμου αναγκαζει τη πολιτεια να προσφυγει σε παραπηγματα και παραγκες Δημιουργειται αυτα τα χρονια μια εγκλειστη πολιτεια στην οποια χιλιαδες ασθενεις θα αναζητησουν μια θεραπεια

εργαλείο ενάντια στη λήθη…

η συλλογική μνήμη διαμορφώνει την ταυτότητα της κοινωνίας

Σε αυτό το νοσοκομείο βρίσκεται η ιστορία της Ελλάδας ..

Η μνήμη έχει πάντα έναν τόπο

Μέσα είχαμε φαΐ και φυματίωση .. Έξω είχαμε πείνα..

Έργο με κρέατα

Ορισμένοι νοσοκόμοι έκαναν εμπόριο θανάτου .. Πέθαινε κάποιος και δεν τον κατέγραφαν ως νεκρό για να πουλάνε έξω τις μερίδες φαγητού του..

Πολιτικό

Εδώ ήταν το μόνο νοσοκομείο με φυλακή

Σου γράφω λίγα πράγματα και να κανείς κι εσύ το ίδιο

Ο χώρος του Σωτηρία σαν τόπος εκτελέσεων