ΔΕΝ ΒΓΑΙΝΕΙΣ ΙΔΙΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ σωτηρια...προβολες της ταινιας το φεστιβαλ χαλκιδας...

Το Σχέδιο σωτηρία έφερε τους καλλιτέχνες στο Νοσοκομείο

ΜΊΑ ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΛΟΥΚΙΑΣ ΡΙΚΑΚΗ Για Το Εικαστικό Σχεδιο Σωτηρία: Μνήμη και ασθένεια στον εικαστικό λόγο.

Ας περάσει πια η μέρα με το φως της. Η νύχτα γιατί τόσο αργοπορεί; Στω

ν πεύκων τις σκιές μια πολυθρόνα με καρτερεί. Σωτηρια 1928 Μαρια Πολυδουρη

ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΣΩΤΗΡΙΑ,
ΜΙΑ ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΛΟΥΚΙΑΣ ΡΙΚΑΚΗ.

ΠΡΟΒΟΛΗ στο ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΧΑΛΚΙΔΑΣ.

ΣΑΒΒΑΤΟ 8 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ, ΣΤΙΣ 12 ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ.

ΚΥΡΙΑΚΗ 9 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΣΤΙΣ 10.30 ΤΟ ΒΡΑΔΥ.
ΘΕΑΤΡΟ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ-ΧΑΛΚΙΔΑ.

ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ, ΜΕ ΘΕΜΑ: Η ΤΕΧΝΗ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΩΡΟ.
ΣΑΒΒΑΤΟ 8 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΣΤΙΣ 17.00-18.00, ΣΤΗ ΝΟΜΑΡΧΙΑ.

ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΣ ΕΚΘΕΣΗΣ: ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Σ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ.
ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ ΕΚΘΕΣΗΣ: ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΦΙΛΩΝ ΠΕΡΙΘΑΛΠΩΜΕΝΩΝ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΣΩΤΗΡΙΑ.
ΑΦΗΓΗΤΗΣ: ΝΙΚΟΣ ΑΙΒΑΛΗΣ
ΜΟΥΣΙΚΗ: ΜΙΧΑΛΗΣ ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΥ
ΜΟΝΤΑΖ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΝΤΑΡΙΔΗΣ
ΣΕΝΑΡΙΟ- ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ -ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΛΟΥΚΙΑ ΡΙΚΑΚΗ.
Στα 1900, οι πρώτοι υπολογισμοί μιλούν για πενήντα χιλιάδες νεκρούς από φθίση τα τελευταία δέκα χρόνια, τότε που ολόκληρη η ελεύθερη Ελλάδα μαζί, δεν αριθμούσε περισσότερα από δύο εκατομμύρια ψυχές.

Τα πρώτα χρόνια δεν είναι εύκολα. Το φθισιατρείο λειτουργεί περισσότερο σαν αστική καραντίνα.Η «Σωτηρία» καθρέφτισε, στη διάρκεια ολόκληρου του 20ου αιώνα, τις εικόνες της ελληνικής κοινωνίας, όπως αυτές διαμορφώθηκαν, βίαια ή σταδιακά, στα όρια της πρωτεύουσας: φιλανθρωπία και ρομαντισμός, Μικρασία και περιθώριο, φασισμός και εμφύλιος, κράτος Πρόνοιας και χωνευτήρι των απόκληρων. Μέχρι σήμερα, τα παλιά κτίριά της, διαφόρων ρυθμών και εποχών, θυμίζουν καθώς ερειπώνονται ότι η «Σωτηρία αποτελεί ένα ιδιαίτερο μνημείο της πρόσφατης Ελληνικής Κοινωνικής Ιστορίας.

Οι καλλιτέχνες αλούνται να αντιμετωπίσουν την έννοια της συλλογικής μνήμης και να επανεξετάσουν την ιστορία και τις κοινωνικές της διαστάσεις μέσα από την εικαστική παρέμβαση. Στο εγχείρημα της «Σωτηρίας», η τέχνη ως συλλογική διαδικασία, περιστρέφεται γύρω από τις ανθρώπινες σχέσεις, τα συναισθήματα και τις κοινωνικές συνθήκες σε αυτή την περίπτωση, δεν υπάγεται μόνο στα αισθητικά κριτήρια αλλά στη συνολική εμπειρία που παράγεται μέσα στο χώρο της έκθεσης και του νοσοκομείου.

ΤΟ ΣΧΔΙΟ ΣΩΤΗΡΙΑ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΑΝΑΔΕΙΞΕΙ ΕΝΑ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ ΤΡΑΥΜΑ

Των θαλάμων θα σβήσουνε τα φώτα κι ο ύπνος θάρθη σα λιγοθυμια. Ένα αδειανό κρεββάτι, εδώ δίνει εντύπωση καμμιά. Σωτηρια 1928 Μαρια Πολυδουρη

Όταν στα 17 μου χρονια μπηκα στο Σωτηρια κάθε πρωί, στον περίπατό μου, περνούσα απ’ το Νεκροθάλαμο, έμπαινα μέσα, παραμέριζα τις τσουβαλένιες κουρτίνες και κοίταζα τους πεθαμένους. Να η κυρία Μερόπη, να η Βασιλικούλα, η Μανταλένα, η Βαγγελίτσα, να ο κύριος Φέντης, ο Αριστείδης, ο Μανώλης, ο Κίτσος που έπαιζε τόσο όμορφα κιθάρα, τα βράδυα στη βεράντα, κι ήτανε πάντοτε ερωτευμένος και μπιρμπίλιζαν τα μαύρα του μάτια, να κι ο Αδάμ –απίστευτο– πριν δυο μήνες είχε μπει, όμορφο παλικάρι, με καινούργιο μπλε κοστούμι, άσπρο ανοιχτό πουκάμισο, γαμπρός. Ριτσος

Η φυματίωση δεν μας εγκατέλειψε. Ακολουθεί τους δρόμους των κατατρεγμένων και των ξεριζωμένων του καιρού μας, είναι πάντα εδώ Η «Σωτηρία» αποτελεί και πάλι ευαίσθητο δέκτη για τις αλλαγές των καιρών, Η τριανταφυλλιά της Σοφίας Σλήμαν δεν άνθισε ματαίως…

Το αεράκι κουνάει τα εφήμερα υλικά τους, τα μπλέκει με υλικά του δάσους

Πορτρέτα κρέμονται

Κότσυφας και καλλιτέχνης

Ο καλλιτέχνης καλείται να κάνει τον θεατή να θυμηθεί

Έργο Μπελογιάννη παιδιά Επαλ

μόνος σύντροφος του ήταν η βαλίτσα

Βαγγέλης Βαλίτσες

Η μνήμη της Σωτηρίας είναι η αιώνια ιστορία του κόσμου..

Σπηκαζ Αιβαλης Το νοσοκομείο Σωτηρία αποτελεί έναν φορτισμένο ιστορικά χώρο στον οποίον ξετυλίχθηκαν πολλές ιστορίες.Ειναι το πρωτο Ελληνικο λαικο σανατοριο που δημιουργειται το 1902 ως αποτελεσμα της φιλανθρωπικης αντιληψης του 19^ου αιωνα Από το 1919 ως το 1936 η αθροα προσελευση φυματικων και να ανεπαρκεια του κρατικου προυπολογισμου αναγκαζει τη πολιτεια να προσφυγει σε παραπηγματα και παραγκες Δημιουργειται αυτα τα χρονια μια εγκλειστη πολιτεια στην οποια χιλιαδες ασθενεις θα αναζητησουν μια θεραπεια

εργαλείο ενάντια στη λήθη…

η συλλογική μνήμη διαμορφώνει την ταυτότητα της κοινωνίας

Σε αυτό το νοσοκομείο βρίσκεται η ιστορία της Ελλάδας ..

Η μνήμη έχει πάντα έναν τόπο

Μέσα είχαμε φαΐ και φυματίωση .. Έξω είχαμε πείνα..

Έργο με κρέατα

Ορισμένοι νοσοκόμοι έκαναν εμπόριο θανάτου .. Πέθαινε κάποιος και δεν τον κατέγραφαν ως νεκρό για να πουλάνε έξω τις μερίδες φαγητού του..

Πολιτικό

Εδώ ήταν το μόνο νοσοκομείο με φυλακή

Σου γράφω λίγα πράγματα και να κανείς κι εσύ το ίδιο

Ο χώρος του Σωτηρία σαν τόπος εκτελέσεων

ΠΡΟΒΟΛΗ ΦΕΤΙΒΑΛ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΧΑΛΚΙΔΑΣ

ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΣΩΤΗΡΙΑ

ΜΙΑ ΤΑΙΝΙΑ ΤΗΣ ΛΟΥΚΙΑΣ ΡΙΚΑΚΗ

ΓΙΑ ΤΟ ΕΙΚΑΣΤΙΚΟ Σχεδιο σωτηρια Μνήμη και ασθένεια στον εικαστικό λόγο

ΠΡΟΒΟΛΗ ΦΕΤΙΒΑΛ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΧΑΛΚΙΔΑΣ ΣΑΒΒΑΤΟ 8 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 12.45 ΜΕΣΗΜΕΡΙ

ΠΡΟΒΟΛΗ ΦΕΤΙΒΑΛ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΧΑΛΚΙΔΑΣ ΚΥΡΙΑΚΗ 9 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 22.30ΒΡΔΥ

ΘΑΤΡΟ ΠΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

ΣΥΖΗΤΗΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ

<ΣΑΒΒΤΑΟ 8 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 17.00-18.00 ΣΤΗΝΟΜΑΡΧΙΑ

ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΣ ΕΚΘΕΣΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΑΡΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ ΕΚΘΕΣΗΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΦΙΛΩΝ ΠΕΡΙΘΑΛΩΜΕΝΩΝ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΣΩΤΗΡΙΑ

ΑΦΗΓΗΤΗΣ ΝΙΚΟΣ ΑΙΒΑΛΗΣ

ΜΟΥΣΙΚΗ ΜΙΧΑΛΗΣ ΝΔΡΟΝΙΚΟΥ

ΜΟΝΤΑΖ ΓΙΑΝΝΗΣ ΝΤΑΡΙΔΗΣ

ΣΕΝΑΡΙΟ ΣΚΗΝΟΘΕΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΛΟΥΚΙΑ ΡΙΚΑΚΗ

Ναι υπάρχουν τέτοιοι υπέροχοι Έλληνες.. άρα το σχέδιο Σωτηρία είναι εφικτό

Ας κοπάσουν οι αέναες γκρίνιες και οι δεισιδαιμονίες και ας σκύψουμε με προσοχή σε ότι θετικό γίνεται από ανθρώπους όμορφα πρόθυμους σε όλο τον κοινωνικό ιστό αυτής της χώρας
Είναι εκείνοι που φτιάχνουν τη διαφορά που χαμογελούν με άλλο τρόπο που φροντίζουν και νοιάζονται για τον διπλανό με ξεχωριστό συναίσθημα και αποτελεσματική ανθρωπιστική δράση.
Αυτοί οι άνθρωποι στέκονται σιωπηλά αλλά η δράση τους είναι εξαιρετικά ηχηρή και είναι εκείνοι που περιθάλπουν τις αξίες της ζωής

Ναι υπάρχουν καλές πρακτικές σε όλο τον κοινωνικό ιστό και εκεί που η ψυχή ζητωκραυγάζει με μοναδικό συναίσθημα ευφορίας είναι όταν συναντά αυτές τις υπέροχες πρακτικές στον χώρο της υγείας στον πιο ευαίσθητο κρίκο της ζωής

Κυριακή πρωί.. ακολουθούμε τηνκίτρινη γραμμή Στο τέλος της κίτρινης γραμμής το τελευταίο κτίριο στα αριστερά είναι οι οδηγίες του φύλακα Μόνο που δεν φανταζόμασταν τη μεγάλη διαδρομή που διαγράφει η κίτρινη γραμμή όταν ξεχωρίζει από την κόκκινη και την μπλε και ανεβαίνει μόνη της την ανηφόρα.
Στο δρόμο παράλληλα με τη διαδρομή μας με την κίτρινη γραμμή μια ακόμη ημέρα ξετυλίγεται στο νοσοκομείο Σωτηρία.. Λίγα μέτρα από την πολύβουη Μεσογείων που μεταφέρει χρόνια τώρα κάθε Κυριακή τους εκδρομείς στα Μεσόγεια .Το βλέμμα ελάχιστων στέκεται πια στο σήμα με τη μορφή της Σοφίας Σλημαν στην είσοδο του νοσοκομείου που είναι το πρώτο Ελληνικό Σανατόριο Επιστροφή στη κίτρινη γραμμή και στο πευκόδασος που μας οδηγεί το Σπηλιοπουλειο

Μας υποδέχεται ο Πέτρος Γαρζώνης ο πρόεδρος του συλλόγου Φίλων Περιθαλπομενων Νοσοκομείου Σωτηρία Ο σύλλογος είναι το αγαπημένο παιδί του Νοσοκομείου λέει ο γιατί παίζει με σπόρους
Φτάνει και η Ματίνα Σπυράτου η κοινωνική λειτουργός από τον Σύλλογο. Μαζί με τον γεωπόνο του νοσοκομείου τον Άρη Στρατακο-που έχει να φροντίσει αυτό το τεράστιο δάσος κήπο του νοσοκομείου- θα είναι οι ξεναγοί μας αυτό το πολύτιμο πρωινό στο Σχέδιο Σωτηρία
Ο σύλλογος είναι μόλις 4,5 ετών Φτιάχνει σπόρους και τους ρίχνει στην εύφορη γη της Σωτηρίας και αυτοί βλασταίνουν, ανθίζουν και καρποφορούν
Δεν κατανοούμε ακόμη τη συμβολική σημασία των λόγων του κυρίου Γαρζώνη
Έρχεται και ο φαρμακοποιός Ξενοφώντας Θειακος ο προεδρος της Οργανωτικής επιτροπής του Σχεδίου Σωτηρία και τα στοιχεία του παζλ που ενώνουν τις όμορφες ψυχές των Σωτηριανων αρχίζουν να εμφανίζονται
Η τέχνη ανοίγει τα φτερά της στο χώρο του πρώτου Λαϊκού Σανατορίου λέει…που αυθεντικό και αφτιασιδωτο με τα σημάδια του χρονου αναδυει ακομη και σήμερα το άρωμα μιας άλλης εποχής
Μας ξεναγεί στην ιστορία του νοσοκομείου και είναι αληθεια σιγά σιγά εκεί κάτω από τη σκιά των δέντρων αρχίζουμε να φανταζόμαστε πως θα ήταν η λειτουργία του πως οι ασθενείς θα έβγαιναν στα μπαλκόνια του Σπηλιοπουλειου να αναπνεύσουν
Μιλάει για τις ελπίδες χιλιάδων ανθρώπων που στηριχτήκαν στη προσφορά ανθρωπιστών γιατρών Και η τέχνη τι ρολό παίζει σε όλα αυτά ;

Έτσι όπως μάθαμε να ζουμε υπερκαταναλωτικά και κορεσμένοι ως μικροαστοί, η τέχνη εγινε και αυτή εξαγοράσιμη. Έπαψε να είναι αυθεντική λέει ο κ.Θειακος
Το Σχέδιο σωτηρία έφερε τους καλλιτέχνες στο Νοσοκομείο Νέους καλλιτέχνες από τη σχολή Καλών Τεχνών Μια πρωτοβουλία του Παναγιώτη Παπαδόπουλου που είχε την έμπνευση και την υλοποίησε με τον σύλλογο και τους φοιτητές της ΑΣΚτ και άλλους καλλιτέχνες. Ο ίδιος υπογράφει το βιβλίο κατάλογο της έκθεσης Μνήμη και ασθένεια στον εικαστικό λόγο
Ένα εξαίρετο δοκίμιο οδηγό της έκθεσης για να συνδέσει κανείς όλα τα υλικά της μνήμης με τη συγκεκριμένη δράση αλλά και να τα τοποθετήσει στη διάσταση την κοινωνική που του αρμόζει
Μια πλούσια δράση έξω από παραδοσιακό μουσειακό χώρο ενεπνευσε όλους αυτούς τους νέους καλλιτέχνες οι οποίοι έζησαν ερεύνησαν το θέμα και μέσα από το πολύτιμο υλικό της μνήμης -ότι έχει διασωθεί- διένυσαν τη διαδρομή του χρόνου τη διαδρομή του πόνου και έφτιαξαν σημαντικά έργα.

Ο χώρος του Σωτηρία πέρα από νοσοκομείο είναι όπως είναι γνωστό συνυφασμενος με πολύ σημαντικές στιγμές της σύγχρονης Ελληνικής ιστορίας Οι νέοι καλλιτέχνες πρέπει να χειριστούν και αυτό το ευαίσθητο ιστορικό υλικό και να σταλθούν με συνέπεια και σεβασμό στη μνήμη Το έπραξαν με τρόπο συγκινητικό
Η μνήμη έχει πάντα έναν τόπο σημειώνει ο Παναγιώτης ΠαπαδόπουλοςΑυτός ο τόπος είναι το εργαλείο για την ανάλυση της ανθρώπινης ψυχής Η μνήμη όντως κατοικείται μέσα στο χώρο
Μεγάλο επίτευγμα σεβασμού και δημιουργικής παρέμβασης των καλλιτεχνών που φαίνεται ότι διαποτιστηκαν από το μικρόβιο της αλληλεγγύης και του ανθρωπισμού που φαίνεται να κυλάει στις φλέβες των περισσοτέρων Σωτηριανων του πρώτου Λαϊκού σανατόριου
Λέει ο Κεητς ότι η φυματίωση είναι μια ασθένεια που αγαπάει ανθρώπους που γράφουν στίχους.. δεν ξέρω αγάπησε πρόσφατα και τον νεαρό αδελφό μου που γράφει μουσική….
Ο όρος Σωτηριανος δεν είναι απλά τοπωνύμιο είναι ένα φωτεινό όνομα που μπορεί να μας κάνει να ξαναδούμε κάποια πράγματα από την αρχή να θυμηθούμε την
αλληλεγγύη την ανθρωπιά που όχι μόνο συμβολικά αλλά και ουσιαστικά μπορούν να είναι τα μόνα στέρεα υλικά στο δικό μας σχέδιο Σωτηρίας
Να πάτε στην έκθεση να αφιερώσετε δυο τρεις ώρες όσες χρειαστούν Θα είναι βάλσαμο
Στο Φεστιβάλ της Κω θα παρουσιάσουμε ένα μικρό σποτακι για την έκθεση καθώς και μια συνέντευξη τύπου για να συμβάλλουμε όσο μπορούμε στην ενημέρωση γύρω από αυτή την υπεροχή πρωτοβουλία Ελπίζω εκεί όσοι είναι παρόντες να έχουν την ευκαιρία να συναρτήσουν τους υπέροχους Σωτηριανους
Και σχεδιάζουμε μια αναλυτική αποτύπωση της πρωτοβουλίας για προβολή στο επόμενο Φεστιβάλ Οφείλουμε όλοι να συμβάλλουμε ο καθένας με τον τρόπο του στην ευρύτερη διαδοση του σχέδιου Σωτηρία

Η τέχνη μέσα στο νοσοκομείο αποτελεί ένα από τα πιο ενδιαφέροντα προγράμματα εφαρμογής των εικαστικών τεχνών σε δημόσιους χώρους. Ιδιαίτερα στον ευρωπαϊκό χώρο η τέχνη –με διαφόρους τρόπους- έχει εισέλθει στα νοσοκομεία. Όμως η έκθεση στο νοσοκομείο «Η ΣΩΤΗΡΙΑ» δεν είναι απλά μια εικαστική παρουσίαση στους ευαίσθητους χώρους ενός νοσοκομείου. Ο χώρος του νοσοκομείου Σωτηρία αποτελεί ένα φορτισμένο ιστορικά χώρο στον οποίο ξετυλίχθηκαν πολλές ιστορίες. Αποτελεί το πρώτο ελληνικό λαϊκό σανατόριο(1903) που δημιουργείται ως αποτέλεσμα της φιλανθρωπικής αντίληψης του 19^ου αιώνα. Θα λειτουργήσει, για μισό αιώνα, ως ένας χώρος εγκλεισμού –ακούσιου ή εκούσιου- για τους ασθενείς της φυματίωσης. Υπήρξε, μια χαρακτηριστική περίπτωση ενός ετερότοπου, δηλαδή ένας χώρου στον οποίο η κοινωνία απομόνωνε κάποια ειδική κατηγορία ατόμων που βρισκόταν –κατ’ αυτή- σε μια κατάσταση κρίσης. Την περίοδο της κατοχής η Σωτηρία συνδέεται –για άλλη μια φορά- με την ιστορία του τόπου μέσα από τις εκτελέσεις αγωνιστών και αποδράσεις κρατουμένων.

Ο χώρος αυτός είναι, ταυτόχρονα, μουσειακός αλλά και χώρος κοινωνικός που έχει κάποιο πρακτικό σκοπό ακόμα και σήμερα, αφού λειτουργεί ως ένα γενικό νοσοκομείο. Το κοινό αυτής της έκθεσης δεν είναι μόνο φιλότεχνοι αλλά και οι ίδιοι οι ασθενείς καθώς και το προσωπικό του νοσοκομείου.

Το εικαστικό σχέδιο θα πραγματοποιηθεί το χρονικό διάστημα Ιουνίου-Οκτωβρίου 2010 στους χώρους του νοσοκομείου «Η Σωτηρία». Οργανώνεται από την Α.Σ.Κ.Τ, τη διοίκηση και τους συλλόγους εργαζομένων και περιθαλπόμενων της Σωτηρίας.

Πρόκειται για μια θεματική έκθεση –με άξονες την ιστορία του νοσοκομείου- που περιλαμβάνει ζωγραφική- γλυπτική-video art και κατασκευές οι οποίες θα παρουσιαστούν στους υπαίθριους χώρους του νοσοκομείου, στο αμφιθέατρο καθώς και σε ένα νεοκλασικό κτήριο του 1915 που έχει δοθεί γι’αυτόν το σκοπό. Συνδιοργανωτής αυτού του σχεδίου είναι Α.Σ.Κ.Τ της οποίας συμμετέχουν πλήθος διδασκόντων αλλά και φοιτητών της ενώ στα πλαίσια του σχεδίου έχουν συγκροτηθεί ποικίλες ομάδες εργασίας από εικαστικούς.

Στη –σχεδόν- τετράμηνη διάρκεια του γεγονότος θα υπάρξει ένα παράλληλο πρόγραμμα στα πλαίσια του οποίου θα πραγματοποιηθούν διάφορα συνέδρια για την αρχιτεκτονική σημασία του χώρου, εικαστικά events και μουσικές εκδηλώσεις.

Είναι από τις λίγες φορές που ένα εικαστικό γεγονός ανοίγεται με τόση μεγάλη ένταση στην κοινωνία και μάλιστα σε έναν ευαίσθητο χώρο όπως είναι αυτός ενός νοσοκομείου.

ΣΩΤΗΡΙΑ το πρωτο Ελληνικο Σανατοριο

μια εποχή που η Αθήνα τέλειωνε στους Αμπελοκήπους,Η Σοφια Σλημαν έπεισε την ηγεσία της Μονής Πετράκη να της παραχωρήσει έκταση 500 περίπου στρεμμάτων, στην περιοχή βόρεια από το Γουδί. Η πρόβλεψη ήταν για ένα σανατόριο και ένα χώρο περιπάτου για τους φυματικούς. Το 1903 μπήκε ο θεμέλιος λίθος σε σχέδιο του γραφείου των Αξελών και στις 6 Ιουνίου του 1905 η βασίλισσα Ολγα εγκαινίασε επισήμως το πρώτο λαϊκό «φθισιατρείο». Σ' αυτό το πρώτο κτίριο, του οποίου εγκρίθηκε η μελέτη αποκατάστασης από το ΥΠΠΟ και στο οποίο θα στεγάζεται το «Μουσείο Ιστορίας της Ιατρικής», η Σλήμαν, τότε, είχε αναλάβει και την υποχρέωση προς τη Μονή Πετράκη να νοσηλεύεται ποσοστό καλόγηρων. Η δυναμικότητά του δεν ξεπερνούσε τις 40-45 κλίνες, για τις οποίες έγιναν χορηγοί διάφοροι επιφανείς της εποχής. Το 1909, με το πρώτο κληροδότημα, του Κυριαζή, ανεγέρθηκε το «Κυριαζίδειο», με στόχο να μένουν σ' αυτό εύποροι φυματικοί που μπορούσαν να πληρώνουν μόνοι τους τη νοσηλεία τους. Το 1911 η δεύτερη δωρεά ήταν του Νικολάου Αμπετ, πλούσιου αιγυπτιώτη εμπόρου. Υψώθηκε το «Αμπέτειο», το αρχιτεκτονικό κόσμημα του συγκροτήματος σε σχέδια του αρχιτέκτονα Βαλλιάνου. Τον ίδιο χρόνο η Σλήμαν διοργάνωσε μεγάλο έρανο. Οι νέες των Αθηνών προσέφεραν ένα τριαντάφυλλο και δέχονταν δωρεές. Τα χρήματα μαζί με μια δωρεά της κόρης της Ανδρομάχης Μελά επέτρεψαν να χτιστεί το «Τριανταφυλλάκι», που ανήκει πλέον στο Γενικό Κρατικό